Anadolu’da bir söz vardır;
misafiri kovmazlar atının arpasını
keserlermiş.
Nezaketten mi hinlikten mi “varın”
kararı siz verin. Bence, misafirle kovulma noktasına gelmemek lazım, gelinmişse
zaten “iş” bitmiş demektir.
İş?
“İş”;
… geçiminizi sağladığınız,
… profesyonel ilişkileriniz,
… komşuluğunuz,
… arkadaşlığınız,
… dostluğunuz,
… evliliğiniz,
… aşkınızdır.
Üstelik her “işte”, ister ev sahibi ister misafir olun, durum hep aynı.
Bu atasözü ne zaman söylenmiş
bilinmez ama uygulama günümüzde de aynen devam ediyor gibi. Ne zaman
kurtulacağız bu “işlerden”
bilmiyorum.
Konu ne olursa olsun samimi ve
dürüst ilişkiler kurulması gerekiyor. Şark
kurnazlığına, Bizans oyunlarına ve “–mış
gibi” yapmaya hiç gerek yok. Kırıcı olmamak ve karşılıklı saygıyı
yitirmemek için dürüst olmak lazım.
Sosyal açıdan herkes birbirine
karşı sorumluluklarını bilmeli, anlamalı ve ona göre hareket etmeli, zafiyet ve basiretsizlik göstermemelidir.
Sevgi isteğe bağlı, saygı
zorunludur. İşte, medeniyet bunu gerektirir.
Aman siz siz olun hangi ilişki
olursa olsun kimseyi küçümsemeyin, aptal yerine koymayın. Unutmayın, hiç kimse kibirli olanı sevmez!
Profesyonel olalım derken “insanlığımızdan” olmayalım.
Medeni olmak için ha gayret!
Ömer Orhan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder