Zor dostum zor…

Günlük hayatta kullandığımız birçok ölçü birimi var; ancak ahlaki ve diğer toplumsal değerler için bu ölçü birimlerini kullanmak mümkün değil. 

Medeniyet ve insanlığın ölçü birimi ise empatidir. Gerçi ölçene ve ölçtüğünü, ölçülene kabul ettirene aşk olsun. 

Aile terbiyesi ve görgü ile şekillenen empati için gelişmiş bir duygusal zekâ da gerekir. Ayrıca tüm bunlara sahip olduktan sonra empati yapacak kocaman bir yürek gerek…

Empatinin kitabını yazan ünlü kişilerin bile toplum önünde empati yapamadığına da “şahit olduğumuz” olmuştur. Yazılması, çizilmesi, anlatılması kolay ama uygulaması zor iştir.

Sahte ve samimiyetsiz yapıldığında da çok fazla sırıtır. Tam anlamıyla uygulayanlar ise “Nirvana’ya ulaşanlar, hidayete erenlerdir.”.

Dünya nimetlerinden vazgeçmek, özellikle egolardan kurtulmak şart! 

Güçlünün güçsüzden,

Zenginin yoksuldan,

Amirin memurdan,

Ebeveynin çocuğundan,

Öğretmenin öğrenciden önce empati yapmaya başladığı gün işler düzelmeye başlayabilir. Her ne kadar karşılıklı olması beklense de yaşı küçüklerin empati refleksi büyüklere bakarak gelişir. Yani bir anlamda bu da bir kültür meselesidir.

Hayır, önce o! En tehlikeli söylem bu işte… 

Üste çıkma, üstte kalma, en bilmem ne olma kibri zehir gibidir. Bir köprünün üzerinde karşılaşan keçilerin hikâyesini çocuklarımıza okumak ama anlamamaktır. Oysa, karşıdakinden beklemeden refleks olarak empati yapmaya çalışmak gerekiyor. Bu anlamda değer olarak yükseleceğini düşünmeli insan. Düşünmeli ki medeni bir çizgiyi yakalayabilsin.

Öyle meret bir şey ki şu yaşam, bugün kara dediğine, yarın ak dedirtir insana. Hiçbir şeyin göründüğü gibi olmadığını gösterirken, yanılgılarla dolu bir ömrün tüketilmesinde yargıyı da zamana bırakır.

Zaman bazen yargıç, bazen de ilaçtır.

Deneyimler, insana yaptığı hatalarını ispat ederken, anıları da keşkelerle dolmaya başlar. Keşke, geç de olsa empati yapanların sözü ve duygusudur. Benim hiç keşkelerim yoktur diye öğünen biri ya samimi değildir ya da hafızası zayıftır.

Yanlışları, yaşlanan insanın empati yeteneğini arttırır ancak önemli olan yaşından ziyade elbette olgunluğudur. Olgunluk, çoğu zaman yaşa bağlı görünse de 70 yaşına gelmiş ancak hayattan hiçbir ders çıkartmamışlar olduğu gibi 15 yaşında yetişkinlerden çok daha yetişkin gibi davranan genç insanlar da vardır.

Empati de sevgi gibi çoğaltılabilir bir şeydir. Bu nedenle sürdürülmeli yani ondan vazgeçilmemelidir. 

Medeni olmak için sempatik olmaya gerek yok ancak empati şarttır!

Empati: Duygudaşlık = Kendini duygu ve düşüncede bir başkasının yerine koyabilme.

Ömer Orhan