Hayatımız ironi…

Havalı olsun diye 5-10 yıllık kalkınma planları yapıp, geçmişten kurtulamayan da biz, en ileri söylemlerle en geri kalan da biz.

Sevdiğini “çok sevdiği” için öldüren de biz, bir evliliği yürütemezken üç eş isteyen de biz.

Kendi ruhunu terbiye edememişken, insanlara ahlak dersi veren de biz, “fıçı” açıktayken, milletin orasını burasını örttürmeye çalışan da biz.

Her zaman “ötekini” eleştirerek bunu marifet sayan da biz, beceri konusunda ahkâm keserken beceriksizlik yapan da biz…

Aidiyet nutukları atan da biz, en vefasız örnekleri sergileyen de biz…

Konuşurken mangalda kül bırakmayan da biz, kendi yerimizi sağlamlaştırmak için koltuklara yapışan da biz…

Teknoloji tutkusu ile cebimize, elimize, dizimize, masa üstümüze yani boğazımıza kadar elektronik cihazlara sahip olan da biz, tüm bunlardan tek bir şey bile üretmeyen de biz…

Çocuklarımız için yaşadığımızı söyleyen de biz, ayaklarının üzerinde durmalarına izin vermeyen de biz…

Sosyal bir devlet olmak için yaptırım isteyen de biz, ceza bize kesilirse buna isyan eden de biz…

“Sistem” diye beylik laflar eden de biz, daha sistemi kurmadan, nasıl deleriz telaşına düşen de biz…

“Komşusu açken tok yatan bizden değildir.” diyen de biz, kapı komşusuna selam vermeyen de biz…

İşe göre insan almayan da biz, insana göre iş bulmaya çalışan da biz… 

Biz olamayan da biz, yalnızlıktan yakınan da biz…

Hayatımız ironi…

Ömer Orhan