Nar, sabrı geliştiriyor…

Günümüzde her yer tahlil laboratuvarı, herkes de uzman! Hele eğitimle ilgili tahlil yapmayan neredeyse yok.

Tahlil var da teşhis yok!

Teşhis var, tedavi yok!

Tedavi var, reçete yok!

Reçete var ama ilaç yok!

Varlık içinde yokluk dönemi…

Çocuklara son sistem bilgisayarları alıp yakınan biz…

Doğum günü partilerine neredeyse sıfır yaştan başlayıp, ergenlik döneminde onları eve sokmakta güçlük çeken biz…

Çocukların öz güvenleri yüksek olsun, aman baskı yapmayalım derken küstahlaştıklarında çözüm bulamayan biz…

Çocukları motive etmek için her türlü maddiyatı ödül diye sunup sonrasında bu çocuk hiçbir şeyin değerini bilmiyor diye yakınan yine biz…

Son 30 yılda ne değişti de bu duruma geldik? 

Sanayi Devrimi fena değildi, herkes bir şekilde ayak uydurmuştu. Ne olduysa ondan sonra oldu. Okullarından mutlu olamayıp ayrılan birkaç cinyıs (genius, Türkçe ’de dâhi) gencin gelişen teknolojileri de kullanarak ezberi bozmaları ile başlayan bir serüven bu…

Şu an için bırakın ayak uydurmayı yapılanları hayal etmek bile güç! Bir grup insanın moda deyimle inovasyonla ürettiklerinin peşine takılıp giden milyarlarca insandan ibaretiz.

Yahu düne kadar CD sürücüsünü kahve tutacağı sanan biz değil miydik? Birden nasıl oldu da aydınlandık? Aydınlattılar!

Herkesin eline birer “akıllı” telefon verdiler, millet kendini atomu parçalıyor sandı. Biz daha element tablosunu ezberleyememiştik ki dört element daha eklediler. Ne diye kimse ilgilenmedi ama sosyal medyada herkes beğenisini tek tıkla gösterdi ki teknoloji ve gelişimi takip ediyoruz havası da bir anlamda atılmış oldu.

Şimdi efendim, bu işin böyle sürüp gideceği besbelli de biz ne yapacağız? 

Ebeveynlerle başlayalım…

Şu an için hangi “jenerasyondayız” inanın ben takip edemiyorum ama çağımızın hastalığı, başarının düşmanı sabır konusuna yakından bakmak lazım.

Tık Facebook’ta neler var, tık Instagram, tık Twitter, tık İnternet. Yüklemedi, tık geri başka sayfaya…

İşler tıkırında, oyalanacak ne kadar çok ŞEY var. Ne yok? Sabır! Yeni kuşaklarda sabır yok. İyi de bir işi sonuçlandırmak için gerekli olan en temel özellikler nelerdir? Ortalama bir zekâ ve sabır…

Analitik bir zekâ için yapacak bir şey yok ama sabır için var. 

İşte sabır geliştirmek için bir egzersiz:

Manavdan irice bir nar alınır ve ikiye bölünür. Çocuklara, narın tanelerini patlatmadan, geniş bir kabın içerisine ayıklaması istenir. Bu arada işi yaparken dikkat edilmesi gereken ikinci konu da her tanenin ayıklanması, yani ziyan olmamasıdır…

Ben sizlere en basitinden sadece bir tane sabır geliştiren egzersiz önerdim sizlerin çok daha yaratıcı olacağına inancım tam. 

Sonuçta sabırsız bir nesille ancak çok iyi bir tüketici oluruz ki “CİNYIS”ların ağzına layık!

Okurken sabrettiğiniz için teşekkürler, darısı çocuklarımızın başına.

Ömer Orhan